یکی از داستان‌هایی که در کلاس‌های مدیریت به‌عنوان نمونه‌ای از اشتباه تکرارشونده شرکت‌ها در زمان انتقال صنعتشان در حال تغییر است، بر روی سازندگان کالسکه در اوایل قرن گذشته تمرکز دارد.
کسانی که متوجه شدند در تجارت حمل و نقل شخصی هستند، به خودروها اختصاص داشتند. بسیاری از دیگران که فکر می‌کردند فقط در تجارت کالسکه هستند منقرض شدند زیرا بازارشان به سمت ماشین‌ها رفت، و این کار را نکردند.
بعد از این واقعیت بدیهی به نظر می رسد، اما واضح است که در آن زمان اصلاً بدیهی به نظر نمی رسید، زیرا اکثر سازندگان کالسکه و آنهایی که اسب می فروختند و آهنگری می کردند از کار افتادند.
در مورد خودروهای خودران، ما به دنبال انتقال از مالکیت خودرو به سرویسی مانند اوبر هستیم که خودرویی را درست در زمانی که به آن نیاز داریم ارائه می دهد.
اما، در ابتدا با خدماتی مانند زوم و در نهایت با گسترش مفهوم holoportation – همراه با تحویل هواپیماهای بدون سرنشین و بیماری همه گیر – در ابتدا با استفاده از خدماتی مانند زوم و در نهایت متاورس، آیا در آینده به همان اندازه یا اصلاً به خودرو نیاز خواهیم داشت؟
هولوپورتاسیون یا استفاده از آواتارها برای سفر مجازی، امروزه حمل و نقل شخصی محسوب نمی شود. اما در صورت موفقیت آمیز بودن، می تواند بسیاری از وسایل حمل و نقل شخصی را در آینده از بین ببرد و به نوبه خود خودروسازان موجود را در رده ای قرار دهد که سازندگان کالسکه در یک قرن پیش بودند.
آیا هولوپورتاسیون را باید بخشی از صنعت حمل و نقل در نظر گرفت یا حمل و نقل شخصی موجود را باید بخشی از همکاری مدرسه قدیمی، شبکه های اجتماعی و خرید در نظر گرفت؟
بیایید در مورد برخی از این اختلالات بزرگ فناوری صحبت کنیم. سپس با محصول هفته خود پایان می‌دهیم، یک نمایشگر روی سر از TCL به نام Nxtwear Air که می‌تواند به ابزار ضروری امسال تبدیل شود.
حمل و نقل شخصی
قبل از همه‌گیری، حمل‌ونقل شخصی بیشتر بر روی خودروهای حمل‌ونقل هوایی، حمل‌ونقل با نیروی انسانی و حتی موتورسیکلت‌هایی که عمدتاً در کلاس‌های مختلف قرار می‌گرفتند، متمرکز بود. اما با افزایش استفاده از ویدئو کنفرانس و محصولات همکاری مانند Zoom، Teams و Webex، نیاز به سفرهای کاری ضربه قابل توجهی خورده است.
در میان چیزهای جالب در CES امسال، Portl و La Vitre راهی را برای دیدار با خانواده و دوستان به صورت مجازی نشان دادند، در حالی که راه حلی از رسانه ARHT به نام Holopresence نشان داد که چگونه می توانید در هر رویداد از راه دور بدون اینکه خانه خود را ترک کنید صحبت کنید، در عین حال به نظر می رسد واقعاً به نظر برسد. آنجا باش.
در حالی که در حال حاضر هنوز عادت به سفر داریم، بیماری همه گیر ما را مجبور می کند در ایمنی خود تجدید نظر کنیم و به شدت به عدم سفر فکر کنیم. ما واقعاً دیگر نیازی به رفتن به فروشگاه نداریم زیرا گزینه های تحویل گسترش یافته است. به دلیل کووید، پزشکان ما به طور فزاینده‌ای با ما از راه دور ملاقات می‌کنند، و ما توانسته‌ایم از خدماتی مانند آمازون و eBay برای رفع نیاز خود برای رفتن به مراکز خرید و فروشگاه‌های بزرگ استفاده کنیم.
وقتی ماشین‌ها واقعاً خودمختار می‌شوند، چرا برای دفعاتی که مجبوریم خانه‌مان را ترک کنیم، نیاز داریم که یکی از آنها را داشته باشیم؟ فقط با خدمات خودرو تماس بگیرید و یک وسیله نقلیه خودکار در درب منزل شما ظاهر می شود و تقریباً مانند یک آسانسور در ارتفاعات عمل می کند. شما نیازی به داشتن آسانسور ندارید، پس چرا باید ماشین داشته باشید؟
در CES، بسیاری از طرح‌های خودرو بیشتر شبیه اتاق‌های نشیمن چرخان به نظر می‌رسند تا ماشین، و تعدادی از آنها نسبتاً زشت بودند. اما آسانسورها نیز همینطور هستند، و به نظر می‌رسد که ما بیشتر از آن چیزی که قبلاً به آن تاکسی‌ها یا اتوبوس‌های زرد قدیمی اهمیت می‌دادیم، اهمیتی نمی‌دهیم.
به علاوه، ما حتی شروع به صحبت در مورد اتومبیل های پرنده و پهپادهای حامل افراد نکرده ایم، که هر دو بسیار سریع در حال پیشرفت هستند. هنگامی که وسایل نقلیه مستقل شوند، ما به رانندگان حرفه ای یا گواهینامه رانندگی نیاز نخواهیم داشت زیرا انسان ها رانندگی نخواهند کرد.
فیلم و تلویزیون
در بازی های ویدیویی مفهومی به نام NPC داریم که یک شخصیت غیربازیکن است که از یک اسکریپت پیروی می کند. اما آیا این کاری نیست که بازیگران و افراد اضافی انجام می دهند؟ به زودی، ممکن است برنامه‌ریزی یک NPC برای حضور در یک فیلم و تبدیل یک فیلمنامه به نمایش واقعی شخصیت بسیار آسان‌تر و بسیار ارزان‌تر از استخدام یک شخص باشد.
بازیگران ممکن است بیمار شوند، ممکن است مشکلات رفتاری داشته باشند، ممکن است در خارج از صفحه نمایش به مشکل برسند که منجر به پایان کارشان شود، و هر بار که از آنها استفاده می‌کنید گران‌تر می‌شوند. امروزه فیلم‌ها عمدتاً با گرافیک رایانه‌ای فیلم‌برداری می‌شوند و برای یک شخصیت رندر شده بسیار آسان‌تر از یک انسان است که در صحنه مجازی کار کند.
حالا این فقط بازیگری نیست. اکنون می توان اسکریپت نویسی را با استفاده از هوش مصنوعی انجام داد. شما نیازی به تهیه غذا یا استخدام برای بازیکنان مجازی ندارید، و با یک موتور ساخت فیلم دیجیتال، می توانید به راحتی فیلمنامه را بازنویسی کنید و هنگام تنظیم دقیق نتیجه با کاراکترهای دیجیتالی نسبت به انسان، صحنه را به صورت دیجیتالی تصویربرداری کنید.
استودیوهایی مانند Dust در حال حاضر با استفاده از ابزارهای دیجیتالی ارزان‌تر محتوای نسبتاً باکیفیتی تولید می‌کنند، و امروزه تعداد فزاینده‌ای از فیلم‌ها از افراد رندر شده به عنوان صحنه‌هایی استفاده می‌کنند که قبلاً به انسان‌ها در آن نقش‌ها نیاز داشتند.
بنابراین، آیا ما کارگردانان، نویسندگان، بازیگران، افراد اضافی، دوربین‌ها و بقیه عوامل فیلم را با چند برنامه‌نویس و هوش مصنوعی پیشرفته جایگزین می‌کنیم؟ نتیجه هنوز یک فیلم است – و سرویس هایی مانند نتفلیکس و آمازون امروزه اشتهای بی پایانی برای محتوا دارند. به نظر من استودیوهای بازی های ویدیویی ممکن است قبل از پایان این روند، استودیوهای فیلم را جایگزین کنند.
کشاورزی
روش های کشاورزی سنتی به دلیل تغییرات آب و هوایی تا حد زیادی منسوخ می شوند. ما به سمت مزارع انباری حرکت می کنیم که در فضای بسیار کمتر غذای بیشتری تولید می کنند و می توانند بسیار نزدیک به مشتریان واقع در شهرها وجود داشته باشند.
مزارع مانند اینها به طور فزاینده ای توسط ربات ها و تجهیزات خودمختار برای کاهش هزینه و آلودگی مورد توجه قرار می گیرند و در مقیاسی کار می کنند که مزارع سنتی معمولاً نمی توانند با آن برابری کنند.
علاوه بر این، برای دامداران، ما در حال توسعه جایگزین‌های سالم‌تر و خوشمزه‌تر برای گوشت گاو، مرغ و سایر منابع پروتئین حیوانی هستیم.
این تغییرات نه تنها باید در زمان تغییرات سریع آب و هوا قابل اعتمادتر باشند، بلکه به طور بالقوه برای محیط زیست نیز مفیدتر هستند، زیرا شما نیازی به پاکسازی جنگل های بارانی ندارید و دیگر نیازی به خوردن حیوانات دیگر ندارید. برخی از حیواناتی که ما می خوریم، تولیدکنندگان بزرگ گاز متان هستند که به طور قابل توجهی در تغییرات آب و هوایی نقش دارند.
آیا این بدان معناست که کشاورزی مانند تولید خواهد شد، به خصوص زمانی که ما شروع به چاپ سه بعدی غذا کنیم؟ مزرعه آینده به سادگی می تواند کارخانه دیگری باشد.
ساخت
با افزایش استفاده از روبات ها و کاهش نیاز به نیروی انسانی، انبارها و کارخانه ها در حال تغییر هستند. کارخانه ها به طور موثر به چاپگرهای سه بعدی بزرگ تبدیل می شوند که می توانند هم محصولات برش کوکی را با حجم تولید کنند و هم به لطف افزایش اتوماسیون، محصولات سفارشی بسیار ارزان تر را تولید کنند.
آیا کارخانه ها پس از خودکارسازی کامل همچنان کارخانه هستند؟ یا آیا آنها فقط لوازم عظیمی هستند که محصولات مورد نظر ما را به صورت سه بعدی چاپ می کنند و آنها را با استفاده از تنوع فزاینده وسایل نقلیه خودران و پهپادهای حمل بسته ارسال می کنند؟
کارخانه‌های چاپ سه‌بعدی کاملاً خودکار باید تعطیلی کمتری داشته باشند، کمتر تحت تأثیر تورم قرار بگیرند که رشد آنها را کند می‌کند و با استفاده از یک مدل تولید به‌موقع، بتوانند تقاضای گذرا را برآورده کنند. همچنین، از آنجایی که این کارخانه‌های خودکار از چاپ سه بعدی به عنوان بخشی از فرآیند خود استفاده می‌کنند، می‌توانند کوچک‌تر، محلی‌تر و احتمالاً در برابر اختلالات لجستیکی مقاوم‌تر باشند.
جمع بندی: نوک کوه یخ
من می توانم صفحاتی را در مورد اختلالات گسترده برق جایگزین ماشین های موتور احتراق داخلی (ICE)، ربات های شخصی، پهپادهای نظامی (ممکن است تا چند سال دیگر نیازی به خلبان یا راننده نظامی نداشته باشیم)، روبات های فست فود که رستوران های فست فود را به بزرگ تبدیل می کنند، ادامه دهم. دستگاه‌های فروش غذا، و داده‌ها و خدمات صوتی مبتنی بر ماهواره – و ما قبلاً دستگاه‌های فروش قهوه پیشرفته‌ای داریم که فنجان قهوه بهتری نسبت به استارباکس می‌سازند.
آیا حمل و نقل شخصی واقعاً شخصی است یا بخشی از بازار ارتباطات است؟ آیا رستوران ها، کارخانه ها و چاپگرهای سه بعدی با هم ادغام می شوند تا بخشی از بازار فناوری شوند؟ آیا فیلم‌ها و بازی‌های ویدیویی با هم ادغام می‌شوند و تجربیات متفاوتی را ارائه می‌کنند، اما از ابزارهای ایجاد و پشتیبانی یکسان استفاده می‌کنند. اگر چنین است، نتیجه را چه می نامیم؟
رایانه های شخصی و تلفن های هوشمند با سرعتی سریع در حال ادغام هستند، اما آیا نتیجه یک گوشی هوشمند پیشرفته است یا یک رایانه شخصی قابل حمل تر؟ اینها همه چیزهایی هستند که در دهه آینده به آنها پرداخته می شود و آن شرکت هایی که متوجه می شوند در چه بخش جدیدی هستند احتمالاً زنده خواهند ماند. کسانی که این تغییرات را پیش‌بینی نمی‌کنند و با زمان تکامل می‌یابند، احتمالاً این کار را نخواهند کرد.
اما یک چیز مسلم است، این دهه به دلیل تغییرات بی‌سابقه‌ای شناخته می‌شود و بسیاری از شرکت‌ها و مردم به طور ناگهانی متوجه می‌شوند که جاده‌ای که در آن قرار داشتند به بن‌بست رسیده است. به شما اخطار داده شده است
